Parowozownia w Raciborzu powstała do obsługi wybudowanej przez Towarzystwo Wilhelma (WB) linii kolejowej Koźle - Racibórz - Chałupki - Bogumin. W opracowaniu prezentowane są dzieje parowozowni pod zarządem kolejno WB, Górnośląskiego Towarzystwa Kolejowego (OSE), KPEV, DRG i PKP oraz statystyki stacjonujących tu lokomotyw. Najlepiej udokumentowane są pierwsze dostawy lokomotyw dla WB oraz ostatnie ilostany od około 1949 roku, aż do zamknięcia lokomotywowni
w 1996 roku. W latach 80. lokomotywownia zatrudniała przeszło 60 lokomotyw. W 1990 roku lokomotywownia utraciła samodzielność stając się oddziałem zamiejscowym lokomotywowni Kędzierzyn Koźle, a od 1993 roku lokomotywowni Racibórz. Zakres wykonywanych czynności stopniowo zmniejszano i w 1996 roku lokomotywownię Racibórz zamknięto.

Obecny układ sieci kolejowej na terenie Świdnicy pochodzi z przełomu XIX i XX wieku, kiedy do miasta dotarły linie kolejowe z Jaworzyny Śląskiej przez Świdnicę Miasto i Świdnicę Kraszowice do Dzierżoniowa Śląskiego (1885) oraz z Wrocławia przez Świdnicę Przedmieście i Świdnicę Kraszowice do Jedliny Zdroju (1904). Ruch pociągów pasażerskich w ilości sięgającej 10 par na dobę na każdej z linii był utrzymywany z przerwami w okresach wojny i odbudowy do połowy lat 90. W 1989 roku zamknięto dla ruchu odcinek ze Świdnicy Przedmieście do Jedliny Zdroju, a stację Świdnica Kraszowice przekształcono w przystanek osobowy. W 2000 roku zamknięto dla ruchu osobowego linię z Wrocławia Głównego. Obecnie Świdnica Miasto pełni rolę stacji osobowej, a jedyna czynna nastawnia Świdnicy Przedmieście służy do obsługi towarowego pociągu zdawczego kursującego trzy razy w tygodniu.  

Przejazd w dniu 15 grudnia 1936 roku pierwszego elektrycznego pociągu, jakim był elektryczny zespół trakcyjny serii 91000/92000 uroczyście otworzył ruch elektryczny na odcinku Otwock - Warszawa - Pruszków. Pierwszy tabor elektryczny do obsługi zelektryfikowanych linii Węzła Kolejowego Warszawskiego stanowiły jednostki elektryczne serii 91000/92000 z kompletnym wyposażeniem elektrycznym dostarczonym z Anglii, lokomotywy EL.100, których 2 pierwsze egzemplarze wykonała angielska fabryka Metropolitan Vickers Electrical Company, oraz lokomotywy EL.200 zbudowane w Polsce z wykorzystaniem wyposażenia elektrycznego z jednostek 91000/92000. Do września 1939 roku eksploatowano na WWK: 6 lokomotyw elektrycznych serii EL.100, 4 lokomotywy elektryczne serii EL.200 oraz 76 elektrycznych zespołów trakcyjnych serii 91000/92000.