lokalny ruch osobowy i towarowy oraz prace manewrowe w kołobrzeskim węźle. Opracowanie przedstawia zatrudnienie lokomotyw w kwietniu 2005 roku, tj. w końcowym okresie funkcjonowania kołobrzeskiej lokomotywowni w strukturach PKP CARGO S.A. Wraz z zakupem niemieckich jednostek spalinowych VT624 i przystosowaniem ich do ruchu w Polsce, w czerwcu 2005 roku przejęły one w calości obsługę lokalnego ruchu osobowego eliminując typowe składy pociągów zestawione z wagonów i lokomotywy.
 

Właśnie mija już 45 rok eksploatacji lokomotyw EU/EP05, a nadal czynne dwa egzemplarze EP05-16 i EP05-23 wciąż pozostają w regularnej pracy. Choć pod koniec 2005 roku wydawało się, że lokomotywy te już na dobre znikną z kolejowych szlaków, udało się skierować je na kolejne naprawy rewizyjne wydłużające ich żywotność. Przypominając tę jakże zasłużoną dla PKP serię, w poprzednim numerze KMiD 1/2006(22) przedstawiliśmy genezę i opis techniczny tych lokomotyw. Kontynuując opowieść, w bieżącym numerze KMiD prezentujemy pracę tych lokomotyw – obsługiwane relacje i pociągi na przestrzeni minionych 45 lat. Poza bardzo krótkim epizodem przydziału do Gliwic, lokomotywy EP05 przez czły czas związane były z lokomotywownią w Warszawie, skąd wyruszały i wracały z pociągami głównie w stronę Katowic, Krakowa i Poznania docierając nawet do czeskiej Pragi.
 

Pierwszy zagraniczny kontrakt nowopowstała fabryka lokomotyw FABLOK w Chrzanowie podpisała w 1930 roku na dostawę 12 ciężkich parowozów typu 1-4-1 (Mikado) dla Towarzystwa Kolei Marokańskich. Z kontraktu FABLOK wywiązał się znakomicie dostarczając bardzo dobrze funkcjonujące parowozy w wyznaczonym kontraktem terminie. Wiosną 1932 roku wyprodukowane parowozy zostały przewiezione do Gdyni, skąd droga morską popłynęły do Algierii, a stamtąd dotarły do Maroka. Po pomyślnych próbach weszły do regularnej służby na Kolejach Marokańskich, gdzie były eksploatowane do końca lat 70. Kontrakt nie był dla FABLOKu dochodowy, nie mniej otworzył zagraniczne rynki zbytu, zwracając uwagę na wysoki poziom jakościowy i techniczny młodego polskiego przemysłu parowozowego.
 

Z inicjatywy sklepu „Parowozik” w Warszawie hiszpańska firma Electrotren wyprodukowała modele polskiego taboru – 3-osiowe wagony pocztowe serii Gmy (niemiecki typ Post 3-b/12.5). Modele te zostały przygotowane w dwóch wersjach – z oznaczeniem stacji macierzystej Kraków lub Bydgoszcz do wyboru. Pierwowzorem modeli były faktycznie eksploatowane wagony, które po 1945 roku zostały przejęte przez Pocztę Polską. Oba modele mają oznaczenia PKP i Poczty Polskiej typowe dla okresu 1959-68 (epoka III). Zarówno numery inwentarzowe PKP, przydziały do urzędów pocztowych, daty i miejsca wykonania napraw okresowych, zostały ustalone na podstawie zachowanych dokumentów.