W najlepszym wypadku rentowność przewozu zwiększa się zastępując nieopłacalny pociąg złożony z lokomotywy spalinowej i czasami tylko jednego wagonu autobusem szynowym. Wszystko to powoduje, że gwałtownie spada zapotrzebowanie na pojazdy trakcji spalinowej, a ich ilostan podlega coraz większym redukcjom. Licznie spotykane niegdyś pociągi osobowe ciągnione przez lokomotywy spalinowe są coraz rzadsze, coraz trudniej spotkać je na szlakach PKP. Wszystkim tym, którzy chcieliby zobaczyć kursujące jeszcze składy osobowe w trakcji spalinowej przygotowaliśmy prawdziwy rarytas. Nasz kolega redakcyjny Paweł Czech opracował listę odcinków obsługiwanych lokomotywami SP32, SP42, SU42, SU45 oraz SU46. Na stronach 12÷15 znajdziecie tabelę odcinków uszeregowaną według Zakładu Taboru i Sekcji Eksploatacji Taboru oraz typowe zestawienie składu pociągu. Dołączona mapka powinna ułatwić lokalizację odcinka na sieci PKP.

Wiosną bieżącego roku odbył się kolejny, i jak myślę już ostatni, maraton z pociągami specjalnymi dla miłośników starej kolei. Impreza zorganizowana w okolicach Żagania przyniosła wiele rozczarowań naszym hobbystom. Po pierwsze, kolejne podwyżki taryf za wynajem pociągów specjalnych od PKP spowodowały, że koszt przejazdu wynosił prawie 200 zł od osoby za jeden dzień!!! Nic dziwnego, że do policzenia uczestników imprezy z Polski wystarczyły przysłowiowe palce u rąk. Większość potencjalnych chętnych zmuszona była do pozostania w domach. Ale i ci, którzy jednak zdecydowali się na poniesienie tak horrendalnych kosztów, też nieźle się zawiedli. Zamiast zapowiadanego parowozu Ol49, PKP podstawiła do pociągu specjalnego... Ty3, który pasuje do okolic Żagania jak sól do ciastka. Dodatkowo z bardzo „tajemniczych” powodów nieprzejezdne okazały się niektóre odcinki zamkniętych szlaków zapowiadanych w programie imprezy. Wygląda to wszystko tak, jakby PKP naprawdę chciała raz na zawsze odstraszyć hobbystów z Polski i z zagranicy od pomysłów organizowania komercyjnych przejazdów zabytkowym taborem. Od czasu żagańskiej imprezy nastąpiły dalsze podwyżki taryf za pociągi specjalne, co jak myślę, powinno „ostatecznie rozwiązać” tę niewygodną dla PKP kwestię.

W latach 1971÷1989 Pafawag wyprodukował imponującą w skali światowej liczbę lokomotyw serii 201E. Odmianę o symbolu 201Eg, będącą wersją lokomotyw ET22, w ilości 23 sztuk wyeksportowano w latach 1975÷1976 do Królestwa Maroka. 14 sztuk z przekazanych lokomotyw jest eksploatowana do dzisiaj. Marokańskie ET22 na kolejach ONCF noszą oznaczenie E1001 i są obecnie najstarszymi z eksploatowanych tam elektrowozów. Wyprodukowane we Wrocławiu lokomotywy są przeznaczone do obsługi ruchu towarowego i można je spotkać na niemal całym odcinku głównej kolejowej magistrali ONCF, aż po jej południowy kraniec - historyczny Marrakech. Ponieważ warunkiem kupna przez Maroko serii 201Eg było spełnienie wymogów UIC, Pafawag dokonał szeregu zmian konstrukcyjnych tych elektrowozów. Opis tych zmian wraz z ciekawymi zdjęciami elektrowozów 201Eg z Maroka prezentujemy na stronach 48÷51.

Któż z nas nie planuje zbudowanie makiety lub przynajmniej dioramy, która byłaby piękną oprawą posiadanych zbiorów taboru lub na której do woli można by nacieszyć się ruchem modelowych pociągów. Niektórzy z tą myślą kompletują nie tylko odpowiedni tabor, ale i budownictwo, akcesoria i inne niezbędne elementy. Lata mijają, a tylko nielicznym udaje się w ogóle rozpocząć budowę makiety. Na ogół przeszkodą w realizacji dzieła jest brak czasu adekwatnego do zamierzonego przedsięwzięcia. Kolega Olaf Sroczyński w tej materii jest mistrzem - w przeciągu kilku lat zbudował wiele różnych makiet i dioram. Na przykładzie trzech z nich przedstawia prostą i skuteczną koncepcję ich budowy. Dodatkową zaletą prezentowanych dioram jest łatwość ich wykonania i niewielki koszt. Wykorzystując jego pomysł, nawet przy okrojonej wersji makiety można podkreślić na niej swoją indywidualność i w dużej mierze zrealizować własną wizję kolejowej iluzji, a jazda po niej powinna dostarczyć wiele miłych przeżyć. A przecież o to właśnie chodzi.